z 19.03.1948 r. Kongregacji Ds. Zakonów
Według postanowienia Ojca Świętego Piusa XII zawartego w Konstytucji Provida Mater Ecclesia z 1947 roku, to Kongregacja Ds. Zakonów była władzą kompetentną, której poddane zostały instytuty świeckie. Kongregacja Ds. Zakonów sformułowała odpowiednie podstawowe przepisy, które od początku umożliwiały tworzenie i organizowanie instytutów świeckich:
1/ Aby stowarzyszenie mogło stać się instytutem świeckim, musi stosować się do wszystkich przepisów Konstytucji Provida Mater Ecclesia, jak również musi być zatwierdzone i kanonicznie erygowane przez biskupa, po zasięgnięciu rady Świętej Kongregacji.
2/ Stowarzyszenia te (instytuty świeckie) nie mogą pozostawać w szeregu zwykłych stowarzyszeń świeckich.
3/ W celu uzyskania zgody na erekcję nowego instytutu, biskup miejsca ma zwrócić się do
Świętej Kongregacji ds. Zakonów (wg odpowiednich przepisów).
4, 5, 6/ Przepisy szczegółowe normujące powstawanie i zatwierdzanie nowych instytutów.
7/ Przepis formułuje kryteria oceny danego stowarzyszenia pod kątem przekształcenia się w instytut świecki:
a/ czy osoby należące - poza praktykami pobożnymi i wyrzeczeniami – rzeczywiście
i zdecydowanie realizują trzy rady ewangeliczne,
b/ czy więzy łączące członków są: stałe, wzajemne, pełne, przez co członek oddaje się stowarzyszeniu, a stowarzyszenie bierze za niego odpowiedzialność,
c/ czy stowarzyszenie stara się lub posiada wspólne domy,
d/ czy unika się ( co nie byłoby zgodne z naturą i celem instytutów świeckich) np. noszenia habitu.
8, 9/ Przepisy określające łączność, ew. zależność od instytutów zakonnych.
10/ Członkowie instytutów, z racji swego powołania, są zobowiązani do życia doskonalszego niż członkowie zwykłych stowarzyszeń czy Akcji Katolickiej.
11/ Przepis określający formy zależności i współpracy z władzami kościelnymi.
Opr. Barbara
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz