Historia różańca sięga, podobnie jak historia Liturgii Godzin, do wezwania do nieustannej modlitwy, do której zachęcał sam Jezus Chrystus, a potem przypomniał np. św. Paweł: „...nieustannie się módlcie!” /1 Tes 5,17/.
Od początku chrześcijaństwa wielu wiernych bardzo poważnie traktowało to wezwanie, a w środowiskach pustelniczych i zakonnych stosowano modlitwy powtarzane. Znane jest świadectwo pustelnika Pawła z Teb /III w./, który starał się każdego dnia odmówić 300 razy Ojcze nasz /w tym celu gromadził 300 kamyków, które stopniowo zrzucał z kolan/. W VI w. do odliczania modlitw stosowano sznury z paciorkami. Z XI w. pochodzi świadectwo powtarzania słów Pozdrowienia Anielskiego, a w XII w. zaczęto Pozdrowienie Anielskie przeplatać tekstem Ojcze nasz /później dodano Święta Mario/.
W czasie, kiedy zobowiązano kapłanów do odmawiania brewiarza /XII w./, braci zakonnych zobowiązano do odmawiania 150 modlitw /Psałterz braci/. Różaniec – w formie wielokrotnego powtarzania Pozdrowienia Anielskiego - upowszechnił założyciel dominikanów – Św. Dominik Guzman /1170-1221/- nazywa się go ojcem różańca świętego. W formie zbliżonej do obecnej różaniec ustalił dominikanin bł. Alan de la Roche w XV w.,a dwaj kartuzi – Adolf z Essen i Dominik z Prus wprowadzili tajemnice różańca.
Oficjalnie różaniec jako formę modlitwy zatwierdził papież Pius V w XV wieku. Wielką wagę tej modlitwy podkreślali papieże: Leon XIII, Jan XXIII , Paweł VI /Adhortacja Marialis cultus/ oraz bł. Jan Paweł II / List Apostolski Rosarium Virginis Mariae/, który w tymże Liście tak zwrócił się do osób konsekrowanych:
„Liczę na Was, osoby konsekrowane, powołane ze szczególnego tytułu do kontemplowania oblicza Chrystusa w szkole Maryi”/Rosarium Virginis Mariae 43/
Warto także przypomnieć obietnice różańcowe przekazane przez Matkę Bożą bł. Alanowi de la Roche /XV w./
1.Tym, którzy będą pobożnie odmawiali różaniec, obiecuję szczególna opiekę.
2. Dla tych, którzy wytrwale odmawiali różaniec, zachowam pewne zupełnie szczególne łaski.
3. Różaniec będzie potężną bronią przeciwko piekłu; zniszczy występek i rozgromi herezje.
4. Różaniec doprowadzi do zwycięstwa cnoty i dobra; w miejsce miłości do świata wprowadzi miłość do Boga i obudzi w sercach ludzi pragnienie szukania nieba.
5. Ci, którzy zawierzą mi przez różaniec, nie zginą.
6. Ci, którzy będą z pobożnością odmawiali mój różaniec, rozważając jego tajemnice, nie zostaną zdruzgotani nieszczęściem ani nie umrą nieprzygotowani.
7. Ci, którzy prawdziwie oddadzą się memu różańcowi, nie umrą bez pocieszenia Kościoła.
8. Ci, którzy będą odmawiali różaniec, znajdą podczas swego życia i w chwili śmierci światło Boże oraz pełnię Bożej łaski oraz będą mieli udział w zasługach błogosławionych.
9.Szybko wyprowadzę z czyśćca te dusze, które z pobożnością odmawiały różaniec.
10. Prawdziwe dzieci mojego różańca będą się radować wielką chwałą w niebie.
11. To, o co prosić będziecie przez mój różaniec, otrzymacie.
12. Ci, którzy będą rozpowszechniać mój różaniec, otrzymają ode mnie pomoc w swych potrzebach.
13. Otrzymałam od mego Syna zapewnienie, że czciciele mego różańca będą mieli w świętych niebieskich przyjaciół w życiu i w godzinie śmierci.
14. Ci, którzy wiernie odmawiają mój różaniec, są moimi dziećmi – prawdziwie są oni braćmi i siostrami mego Syna, Jezusa Chrystusa.
15. Nabożeństwo mojego różańca jest szczególnym znakiem Bożego upodobania
B. H.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz