W XII. wieku przybyła grupa pustelników z Europy, żeby zamieszkać w pobliżu studni proroka Eliasza na Górze Karmel w Ziemi Świętej. Wybudowali oni kaplicę na cześć Matki Bożej i poświęcili się Bogu jako "Bracia Błogosławionej Dziewicy Maryi z Góry Karmel". Kiedy przybyli najeźdźcy saracenscy, pustelnicy wrócili z powrotem do Europy, rozpraszając się do różnych miejsc, gdzie fundowali domy zakonne - każdy z nich był małym "Karmelem".
Mówi się, że 16 lipca 1251 roku Najświętsza Maria Panna objawiła się przełożonemu karmelitów Szymonowi Stockowi, który walczył o utrzymanie jedności karmelitów. Ofiarowała mu skrawek materiału, który miał się kojarzyć z jarzmem; miano go nosić wraz z habitem. Matka Boża obiecała uzyskać dla każdego, kto będzie nosić ten znak, łaskę ostatecznego wytrwania. Materiał ten, "szkaplerz" stał się cechą charakterystyczną habitu karmelitańskiego. Później pobożni świeccy adaptowali jego zmodyfikowane formy.
Szkaplerz oznacza związek: noszący oddaje siebie Maryi Pannie, która obiecuje mu swoją matczyną opiekę. Od szesnastego wieku liczni papieże potwierdzali wartość nabożeństwa do Matki Bożej z Góry Karmel, odznaczającego się przywdziewaniem szkaplerza. A niebo ze swej strony wydaje się potwierdzać to nabożeństwo. Ostatnie widzenie w Lourdes miało miejsce 16 lipca 1858 roku; Maryja objawiła się jako Matka Boża z Góry Karmel podczas swego ostatniego wystąpienia w Fatimie.
Modlitwa: Miłosierny Ojcze, przez wstawiennictwo Matki Bożej z Góry Karmel, chroń mnie od wszelkiego lęku.
Święto Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przypada na dzień 16 lipca.
