Otwieram okno,widzę chmurki
takie trochę niebieskie,
takie po prostu
jak w inne dni,
bardzo piękne.
Ptaszki śpiewają.
To tu, u nas właśnie,
jest tak pięknie.
* * * * *
Te gwiazdki na niebie
Chodzą po przestworzach
Z niepojętą precyzją.
Tak przepięknie
Pan Bóg stworzył to wszystko
I urządził.
* * * * *
Gdy byłam mała
myślałam,
że gdy gałęzie drzew się kołyszą
to robią wiatr
A to jest właśnie odwrotnie
Wiatr oczyszcza nam powietrze,
również deszcz
Gałęzie kołyszą się w wietrze
Pan Bóg daje nam deszcz,
słońce i wiatr,
by świat był piękny.
Trawa się zieleni,
kwiaty rozkwitają. I biegniemy do mamy
i mówimy: Pan Bóg jest nam łaskawy.
Halina, autorka trzech zamieszczonych powyżej utworów, pisała wiersze przez cały okres swego życia. Niektóre z nich były drukowane na ręcznym powielaczu jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku w gronie amatorskim. Niestety z całości zachowało się zaledwie kilka utworów, i to z ostatniego okresu życia. Pomimo różnych dolegliwości, związanych z podeszłym wiekiem, wiersze te tchną nieprzepartą pogodą ducha.
Wiersze te należy zaliczyć do liryki osobistej, w której autorka wyraża uczucia konkretnej osoby. Obrazowaniem poetyckim nazywamy sposób przedstawiania rzeczywistości poetyckiej. Autorka liryków odzwierciedla rzeczywistość dokładnie, nie pomija szczegółów. Taki obraz świata, dający złudzenie prawdziwego, nazywamy obrazowaniem realistycznym, mimetycznym (naśladującym rzeczywistość). Ponadto w utworach dostrzegamy liczne zdrobnienia – chmurki, ptaszki, gwiazdki. Zdrobnienia te wyrażają pozytywną uczuciową ocenę podmiotu lirycznego.
Z utworów przebijają chrześcijańskie (franciszkańskie) ideały radości życia, zachwytu nad dziełem stworzenia, zjednoczenia człowieka z naturą.
Wydaje się, że płynie stąd niewątpliwa zachęta dla nas. Mianowicie warto pisać wiersze (czy jakieś inne teksty), malować (lub robić jakieś inne dzieła plastyczne lub muzyczne), w czymś się realizować, ponieważ być może będą to jedyne rzeczy materialne, które pozostaną po nas, dające świadectwo, że przeszliśmy przez życie nie będąc obojętnymi na utajone w dziele stworzenia elementy piękna.
opracował Marek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz