niedziela, 26 lutego 2017

Nowe wiersze Łukasza

Biel

Biały jest obrus
Białe są ściany
Białe są Tulipany
Biała powinna być dusza!!
Biała jest alba księdza
Biały jest opłatek
Biel to Czystość
Zatem czy mamy czyste serce??
Pytasz dla Kogo??
Odpowiem ci dla Chrystusa :)




Cztery Pory Roku

Zima spadają powoli białe płatki
Nasze domy stają się białe
Jest zimno a zarazem Ciepło
Biel – Symbol czystość
Ciepło widzimy wspaniałość Bożą
Wiosna, Kolory drzew i kwiatów
Mają już powoli swój urok
Wszystko pięknie kwitnie
Tak jak dusza po spowiedzi
Lato, pora ciepła i deszczowa
Bywa niczym ludzka dusza
Ciepła - Gdy jest z Bogiem
Deszczowa – Kiedy jest zabłąkana
Jesień złota jesień
Wspaniała i dostojna
Symbol schyłku ludzkiego życia
Z Bogiem – Złota i Ciepła
Bez Boga - zimna i deszczowa
Tak wygląda dusza.


Pokój

Pokój a w nim cztery ściany
na ścianie obrazek mały.
Telewizor, Komputer, Radio
Za oknem pełno ludzi.
Jeden do drugiego coś pyskuje
Czy o taki pokój chodzi??
Pokój z wojną – czy kawałek kąta w domu
Gdzie brak najważniejszej osoby – Boga
Są pokoje białe lub czarne
a jeszcze inne szare
To od nas zależy jaki będziemy mieli
Czy w sercu-pokoju zamieszka Chrystus





Tęsknota

Jedziesz w góry
Jedziesz nad morze
Na jakiś czas
Coś sobie tam robisz
Grasz w piłkę czy kosza
Po pewnym czasie tęsknisz
Tęsknisz - za domem
Tęsknisz - za rodzicami
Tęsknisz - za siostrą i bratem
Lecz to po jakimś czasie mija
Nie potrzebujesz rodziny
brata czy domu
Masz od Tego spokój
Ale ty nadal Tęsknisz
Do Tego Super Gościa
Który wszystko może
Czy wiesz o kim tu mowa?
Tęsknisz do spotkania
Do spotkania z Jezusem
Nieraz Tęsknisz będąc w domu
Idź do Pana a nie będziesz Tęsknić
Za Jezusem Super Gościem

Łukasz



Wypadałoby zamieścić kilka słów o autorze zamieszczonych utworów. Łukasz ma 29 lat, urodził się i mieszka w Starachowicach (Świętokrzyskie), jest singlem, pracuje. Jego hobby to wędkarstwo i czytanie książek, lubi też góry, które – jak mówi – są piękne o każdej porze roku. Służy do Mszy jako ministrant a ponadto w wolnym czasie odwiedza ludzi w domu pomocy społecznej, by służyć im rozmową. Stwierdza, że uwielbia pracę z chorymi, bo ujmuje go fragment z Pisma św., gdzie Pan Jezus mówi: "Coście uczynili jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili."

W pierwszym i ostatnim wierszu (Biel, Tęsknota) podmiot liryczny (inaczej "ja" liryczne) zwraca się bezpośrednio do czytelnika z pytaniem o jego osobisty stosunek do Jezusa - czy ma dla Niego czyste serce? oraz - czy tęskni za Nim?

W obrazie poetyckim zatytułowanym Cztery Pory Roku występuje porównanie pór roku do różnych stanów duszy ludzkiej: zimowy śnieg jest symbolem czystości, wiosna jest niczym dusza po spowiedzi. Natomiast lato i jesień są deszczowe, gdy dusza jest bez Boga, a ciepłe i złote, gdy dusza jest wypełniona Bogiem.

W wierszu Pokój autor wykorzystuje dwuznaczność metaforyczną znaczenia pokoju rozumianego jako miejsce w przestrzeni ograniczone czterema ścianami, który wypełniają Telewizor, Komputer, Radio i przeciwstawia mu pokój rozumiany jako stan serca wypełnionego Bogiem (pokój Boży). Autor przeciwstawia sobie te dwa pojęcia pokoju, zadając jednocześnie odbiorcy pytanie, w jaki sposób pojmuje pokój?

Bóg w wierszach Łukasza nie jest odległym Bogiem deistów, ale Jezusem Super Gościem, do Którego się tęskni i do Którego można się zwrócić w każdej chwili o pomoc. Niewątpliwie wiersze te, oprócz swoich walorów poetyckich, są świadectwem żywej wiary autora. I dzięki mu za to!